Niegdyś wiedzę na temat robienia na drutach przekazywano z pokolenia na pokolenie. Później ta forma spędzania wolnego czasu stała się trochę zapomniana. W związku z tym jeszcze do niedawna umiejętność wykonywania splotów uznawano za coś wyjątkowo passé. Tymczasem obecnie na całym świecie sztuka dziergania na drutach przeżywa prawdziwy renesans. Kolejne grupy kobiet organizują kółka i spotkania, podczas których można nauczyć się tego wyciszającego i odprężającego zajęcia.

By jednak dobrze rozpocząć naukę, trzeba przede wszystkim zgromadzić podstawowy zestaw przyborów i akcesoriów. Znajdą się w nim druty - najlepiej w dużym rozmiarze (np. 12) i zestaw włóczek (może być włóczka z wełną). Na początek dobrze jest wybierać motki o grubym splocie. Większa, wyraźnie odznaczająca się nić pozwala bez trudu liczyć kolejne rzędy i dobierane oczka.

Dawniej, kiedy w sklepach brakowało dosłownie wszystkiego, zakup jakiegokolwiek innego surowca niż anilana i kordonek, graniczył z cudem. Włóczka z wełną albo innym naturalnym dodatkiem była prawdziwym rarytasem, który zdobywało się wyjątkowymi metodami.

Dzisiaj materiałów do robótek ręcznych nie brakuje. Wybierać można z włóczek syntetycznych, naturalnych i mieszanych (połączenie różnych rodzajów włókien naturalnych np. bawełna z bambusem, sztucznych np. poliamid z poliestrem albo naturalnych ze sztucznymi np. akryl z wełną). Wśród samych włóczek z wełną znajdziemy kilka różnych rodzajów: mocny, nieznacznie szorstki i gęsty szetland, puszysty moher z kóz angorskich, mięciutką króliczą angorę, przyjemną w dotyku i tak popularną obecnie alpakę, drogi, luksusowy kaszmir czy wreszcie wełnę merynosów.

Włóczki z wełną są ciepłe, więc idealnie nadają się na chłodny sezon jesienno-zimowy. Warto zaopatrzyć się w nie, jeśli planujemy dziergać swój pierwszy szalik lub czapkę. Niemniej jeśli chcemy, by nasz wyrób był w pełni naturalny, możemy też kupić delikatną bawełnę albo prawdziwy hit internetowych blogów o dzierganiu, czyli włóczkę typu zpaghetti powstającą z odpadów włókienniczych.